Het eiland achter de horizon
Er is geen eten meer op Apeneiland. De apen maken de hele tijd ruzie. Op een dag vliegen er talloze vogels over. Oudste Aap meent dat de vogels van het eiland achter de horizon komen. Eén aap moet op verkenning gaan. Kleinste Aap is de enige die durft … Een fantasievol verhaal over een eiland vol hebberige, ruziënde apen.
Verhaal: Pieter Van Oudheusden & Benjamin Leroy - Illustraties: Benjamin Leroy - Tekst: Pieter Van Oudheusden
Uitgegeven door De Eenhoorn (BE) - ISBN 9789058387547 - 16,95€
Vertalingen: Duitsland
Bestel jouw exemplaar hier!
Recensies
“HET EILAND ACHTER DE HORIZON is een tour de force van Benjamin Leroy. Apen zijn niet de makkelijkste dieren om te tekenen voor de meeste tekenaars, maar Leroy geeft ze elk gein én persoonlijkheid mee. ”
“Dit bijzondere prentenboek vertelt subtiel dat de grootste lawaaimakers niet meteen de grootste helden zijn, integendeel. Het verhaal is verfijnd en herkenbaar.”
Over dit boek
Ik ben een enorme fan van apen. Als kind tekende ik strips met mijn knuffelaap Guusje in de hoofdrol. Niet gek dus, dat ik al lang droomde van een prentenboek bomvol apen!
Op een dag besloot ik een abonnement te nemen op de Zoo, en er elke week te gaan tekenen. Daar ontdekte ik het dwergzijdeaapje, het kleinste aapje ter wereld (ongeveer 15 cm groot!). Ik stond verwonderd te kijken: een aapje met alles erop en eraan, zo groot als een kabouter. Toch liepen de meeste mensen voorbij aan zijn hok. Een gorilla of oeran-oetang lijkt natuurlijk veel spectaculairder.
Stilaan groeide het idee om een verhaal te bedenken waarin het dwergzijdeaapje de grote held was. Beetje bij beetje groeide dat plan…
In die periode ontmoette ik Pieter Van Oudheusden (NL). Ik maakte tekeningen voor het tijdschrift Boekie Boekie, waar hij in de redactie zat. Op een Boekie Boekie ontmoetingsdag hadden we een gezellig en lang gesprek, wandelend door het Krüller-Müller Museum. Hij polste of ik zin had om met hem een boek te maken?
Een tijd later zaten we op een terrasje in Berchem door mijn map met schetsen en projecten te bladeren. Ik vertelde hem over het dwergzijdeaapje en mijn plan om daar iets mee te doen. Daar werd hij meteen enthousiast van. Eén schetsje in het bijzonder trok zijn aandacht:
‘Een dierentuin is te statisch. Alle dieren zitten in een hok, dus je hebt niet genoeg interactie. En wat als we alle apen op een rots zetten zoals in je schets? Een rots in het midden van de zee?’. Pieter was een verhalenchirurg. Hij kon als geen ander een idee fileren, benoemen wat wel of niet werkte, en door een paar aanpassingen het verhaal in haar plooi laten vallen. Hij kon oneindig vaak refereren aan dat boek, die film of die schrijver, en hoe knap die dit of dat verteld kreeg. Pieter was ook een getalenteerd bewonderaar.
We bedachten dus een verhaal over een rots vol apen, in het midden van de zee. Dat werd een boek. En we voelden al dat er meer zou volgen.
Wist je dat?
Alle apen in het boek gebaseerd zijn op bestaande apensoorten?
De apen met het blauwe gezicht echt bestaan? Het is de Gouden Stompneusaap, die in de bergachtige streken van Zuid-China voorkomt.