‘Een kind van klei’ - de tijdlijn
Ontdek hier hoe ‘Een kind van klei’ ontstond
2012
Na een korte, maar intensieve vruchtbaarheidsbehandeling wordt onze zoon Rien geboren. Een herhaling van zo’n fertiliteitstraject zien we niet zitten. Geen broer of zus? Als kind uit een groot gezin kan ik het me moeilijk voorstellen. Tot op de dag van vandaag moet ik wennen aan dat idee.
2017
Op een nacht word ik wakker. In mijn droom zag ik een wereld van klei. Niet alleen de planten, maar ook de dieren én mensen bestaan er uit klei. Ik sluip naar mijn atelier en begin te schetsen.
Enkele maanden later. Terwijl ‘Suzie gaat tekenen’ vorm krijgt op mijn tekentafel, werk ik in mijn vrije uren verder aan mijn kleiwereld.
Ik schrijf een ruwe versie van een verhaal over een man en vrouw van klei. Zij maken alles wat ze maar willen. Maar wanneer ze hun eigen kind willen boetseren, komt dat maar niet tot leven.
Samen met de laatste prenten van ‘Suzie gaat tekenen’ vertrekt een eerste versie van mijn verhaal naar (kinderboeken)uitgever Gottmer (NL).
Uitgever Marieke Spaans reageert verrast:
’Ik was zo ontroerd toen ik je verhaal las. Ik heb het aan collega's laten lezen en allemaal waren ze stuk voor stuk geroerd door de inhoud en verrast door jouw schrijftalent. X kwam na lezing zelfs huilend bij mijn bureau staan. Het is heel bijzonder, wat jij met deze tekst kunt losmaken.’
Ze noemen het een ‘troostverhaal’ voor volwassenen.
Maar welke vorm moet het krijgen?
Ik heb geen idee.
2018
In het voorjaar van 2018 is ‘Suzie gaat tekenen’ klaar en schrijf ik uitsluitend aan mijn kleiverhaal.
Ik geef mezelf elke dag een opdracht:
‘Beschrijf een regenachtige dag in het land van klei’, ‘Beschrijf hoe mensen van klei een woning bouwen’, ‘Hoe vrijen mensen van klei?’, enz.
Het zijn leuke oefeningen, maar onsamenhangende flarden.
In het najaar krijg ik bezoek van een ridderbende. ‘Een kind van klei’ zit dan muurvast. Was het toch niet zo’n sterk idee? Ik concentreer me op mijn nieuwe ridderverhaal: ‘De Blauwen tegen de Rooien’ en laat de klei even voor wat ze is.
Oktober 2019. Mijn schoonzus Wanda Eyckerman is theatermaakster. Ze was van in het prille begin gebeten door ‘Een kind van klei’. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk. We nemen het verhaal door en ontdekken enkele nieuwe pistes…
‘De Blauwen tegen de Rooien’ vlot bijzonder goed.
Uitgeverij Gottmer wil het graag als prentenboek uitgeven.
‘Een kind van klei’ gaat in de la en ik concentreer me volop op Blauwbaard en zijn trawanten.
2019
Ondertussen herwerk ik mijn kleiverhaal tot een versie voor volwassenen en stuur deze naar enkele uitgeverijen. Die zien de kleiwereld helemaal zitten. Maar het verhaal? En de vorm? Daar is nog véél werk aan…
2020
Terwijl ik met mijn neus boven de ridderkastelen hang, borrelt de klei in mijn achterhoofd. Maar er is ook… Covid-19. Ik bouw parttime hutten met mijn zoon, en in mijn hoofd probeer ik alles op een rijtje te zetten.
Zomer 2020.
‘Elk nadeel heb zijn voordeel’: doordat enkele buitenlandse gasten hun verblijf in Passa Porta (Brussel, BE) annuleren wegens Covid, kan ik er in augustus 2020 twee weken verblijven om aan ‘Een kind van klei’ te werken.
Ik teken er alle stappen van onze fertiliteitsbehandeling in 2011. Het is een ‘trip down memory lane’ die heel wat losweekt.
Als vanzelf ontstaan er stripachtige scènes. Aan het einde van de week liggen er 60 getekende pagina’s op mijn bureau.
Ondertussen werk ik verder aan ‘Een kind van klei’. Hoofdpersonages Ben en Mina komen tot leven. Ik teken niet alleen waargebeurde scènes. Ik meng mijn eigen ervaringen met die van anderen, of bedenk gebeurtenissen in functie van het verhaal.
Ik fiets vrolijk naar huis met één gedachte in mijn hoofd: ‘Een kind van klei’ wordt een graphic novel.
Ik vlecht het kleiverhaal en dat van Ben en Mina door elkaar…
In het najaar verschijnt ‘De Blauwen tegen de Rooien’.
Ondertussen breng ik een bezoek aan Dokter Valkenburg. Zij begeleidde ons bij onze vruchtbaarheidsbehandeling in het LIFE Fertility Center in Leuven. Ik krijg een rondleiding achter de schermen. Het is heel bijzonder om er alles van de andere kant te zien.
In mijn atelier zoek ik een passende stijl en techniek voor de kleiwereld en de realistische scènes.
2021
In mei 2021 heb ik een nieuw storyboard klaar. Ik stuur het naar verschillende stripuitgevers. Plots gaat het snel: Kim Sanders en Stéphanie Lauwers van Standaard Uitgeverij zijn meteen overtuigd.
Enkele maanden later teken ik het contract voor ‘Een kind van klei’.
Ik begin in juni 2021 met het uitwerken van de pagina’s.
Eerst schets ik de scène - de juiste houding, compositie, uitdrukking,… Elke tekening is een puzzel. Met de lichtbak zet ik de finale schets heel licht over op stevig tekenpapier. Met die schets als leidraad werk ik de tekening uit. Daarna kleur ik in met twee, maximum drie lagen ecoline.
2022
Eerst leunen Ben en Mina nog dicht aan bij de personages uit mijn kinderboeken. Gaandeweg worden ze steeds realistischer. Daardoor moet ik aardig wat scènes opnieuw tekenen.
2023
Alles staat nu even ‘on hold’ voor ‘Een kind van klei’. Ik annuleer mijn jaarlijkse bezoek aan de kinderboekenbeurs in Bologna en geef even geen lezingen meer.
Het wordt een echte tekenmarathon, vol pieken en dalen…
Het lijkt dan ook onwerkelijk wanneer ik, ergens in februari 2024, de laatste pagina afgewerkt voor me zie liggen.
Alles is getekend.
Lente 2024. De laatste loodjes: tekst redigeren met de deskundige hulp van Elvis Peeters, layout, kleine beeldcorrecties,… Grafische kanjer Kris Demey ontwerpt de omslag.
In juli wordt alles aangeleverd aan de drukker. Het aftellen kan beginnen!
2024
2 OKTOBER 2024
Na zeven jaar dromen - denken - schrijven - wroeten en tekenen verschijnt ‘Een kind van klei’ bij Standaard Uitgeverij.