Blog #11: Snorkelen
(Dit is een deel van de maandblog die ik in 2016 bijhield voor Iedereenleest.be)
‘Je moet niet altijd even diep willen duiken’. Dat zeggen Jaap en ik regelmatig tegen elkaar, als we weer eens helemaal leeg zijn na een gezamenlijk project. Het geldt misschien ook voor deze blog, na de diepte van de vorige blog is het tijd voor wat lucht geloof ik . (Sorry, altijd heel lelijk, die smileys, maar hoe geef je anders een digitale knipoog? (Wederom sorry dus))
Het trage, diepe afdalen, dat nodig is om een goed boek te maken, wissel ik graag af met snorkelen aan de oppervlakte. Dat zou u fout kunnen interpreteren; alsof ik voor sommige dingen mijn best doe, en voor andere niet. Maar dat bedoel ik niet. Ik heb het over opdrachten die mijn pad kruisen en om snelheid en alertheid vragen.
‘Jij hebt iets met snelheid’, zei Jaap me onlangs. Dat klopt – helaas niet in het basketbal – maar ik hou wel van een snelle tekenspurt – ‘snorkelen on speed’ zeg maar. Knopen doorhakken, neus vooruit, en gààn! Het is de ideale afwisseling voor de trage boog van het boek. Die snelle opdrachten zijn de humus voor mijn boeken: ik gebruik ze als experimentenlabo, als speeltuin waarin ik spelletjes probeer die ik nog niet ken. Later duiken sommige van die spelletjes op in een boek. En, soms mogen die snelle, frivole tekenspelletjes zonder gêne naast mijn boeken staan.
Eén van de leukste en meest geslaagde tekenspurten van het afgelopen jaar was het ontwerp van de nieuwe ‘Boekstart‘ campagne. Na tien jaar pionierswerk onder de noemer ‘Boekbaby’s’ werd het tijd voor een nieuwe naam en daarbij nieuw beeld.
De lichtjes geniale Kris Demey, ook de vormgever van onze Suzie Ruzie boeken, bedacht een concept gebaseerd op vingerafdrukken. U weet wel, omdat ze universeel zijn, maar ook omdat baby’s en peuters alles zo graag bepotelen.
Kris stuurt me dit beeld per mail, we bellen uitgebreid en gaan naar de startlijn.
Het pistool gaat de lucht in, konten omhoog, ogen strak vooruit… Ennnn Go!
‘Demey en Leroy gaan er als een speer vandoor, de estafettestok wordt snel heen en weer gegeven, wat ligt het tempo hoog, daar zijn de eerste ideeënkribbels van Leroy al, Demey neemt de stok weer over, wat gaat dat soepel allemaal, je ziet dat dit duo al eerder samen heeft gelopen, Demey en Leroy selecteren en overleggen, en dat allemaal aan dit tempo, de stok gaat heen en weer over het kleurenpalet, daar is al een voorstel van Demey, Leroy pikt op en vult aan, o daar gaan een paar kleuren overboord, maar dat hoort zo, het publiek gaat uit zijn dak, Leroy begint als een razende te tekenen, de mannetjes floepen echt uit zijn potlood, en ondanks de snelheid weet Demey de mooiste te vangen, de stok gaat weer naar zijn hand, en o, wat een prachtige typografie komt daarbij, en nu voegt Leroy nog wat kleurvlakjes toe en gaat het eerste resultaat al naar de drukker, maar we zijn er nog niet, daar komen een aantal hordes, de zogenaamde correcties, maar Demey en Leroy vliegen erover alsof het niks is, nu zien we plots flyers tevoorschijn komen, en daar volgen de stickers al, de eindmeet is in zicht, het publiek wordt uitzinnig, de affiches en vlaggetjes vliegen ons om de horen, daar is de finish, en jaaaaaaa: Demey en Leroy winnen de wedstrijd met glans, en wàt een tijd en wàt een resultaat… En nu weer over naar de studio!’
Zo waren ze er plots: de Blopjes. Grappig, speels, fantasierijk, kleurrijk,… Alles wat een illustrator zich maar kan wensen. En dat allemaal in zo’n mooi letterpalet, op zo’n mooie materialen. In ons atelier is het nu elke dag een beetje feest, met de Boekstart vlaggetjes aan de muur. Wat kan snorkelen heerlijk zijn. En eenvoudig. En verfrissend. Ik kan het u ten stelligste aanbevelen.
En welke illustrator vindt u een heerlijke snorkelaar? Eén van mijn favorieten is Benjamin Chaud, met zijn ongeëvenaarde nonchalance. Altijd lichtvoetig, grappig, lekker chaotisch dansend op het blad. Een snorkelaar op hoog niveau.
En nu: duikbril op en weer aan de slag!